Sezon 1981/82 był 65-tym z kolei w najlepszej hokejowej lidze świata NHL i rozpoczął się 6 października 1981 roku.  Pucharu Stanley’a broniła drużyna New York Islanders, która 21 maja pokonała  Minnesotę North Stars  5:1 i w całej serii zwyciężyła  4-1. Przed rozpoczęciem sezonu zmieniono  podział drużyn, tak aby lepiej odzwierciedlał  ich położenie geograficzne. I tak np. Dywizja Patricka w Konferencji Clarence Campbell została przeniesiona do konferencji Prince of Wales, natomiast Dywizję Norris’a przeniesiono w drugą stronę. Taki podział istniał aż do sezonu 1993/94 gdzie ponownie dokonano przetasowania klubów z powodów geograficznych.

 Zmieniono także format rozgrywek w sezonie zasadniczym, w  którym drużyny miały do rozegrania 80 meczów. Cztery najlepsze drużyny z każdej dywizji awansowały do play-off,  w którym  zwycięzca  rozgrywał mecze z ekipą zajmującą czwarte miejsce .  Następnie odbywały się finały poszczególnych dywizji, z których najlepsze drużyny uzyskiwały awans do finałów konferencji. Te  z kolei  wyłaniały dwóch pretendentów do najważniejszego trofeum.  Rywalizacja odbywała się w systemie „Best of seven” czyli potrzebne było wygranie czterech meczów aby uzyskać  awans.  
 

Podział na konferencje i dywizje:

 

Prince of Wales Conference:

 

Adams Division

Patrick Division

 

Clarence Campbell Conference:

 

Norris Division

Smythe Division

 

W sezonie 1981/82 po raz pierwszy wręczono nagrodę William M. Jennings Trophy dla najlepszego bramkarza  w lidze, który rozegrał co najmniej 25 meczów i przepuścił najmniej goli. Jest ona kontynuacją Vezina Trophy, którą przyznawano od 1927 roku. Był to także ostatni sezon dla Colorado Rockies przed przejściem do New Jersey i zmianie nazwy na Devils. NHL powróciło do Colorado w 1995 roku, kiedy to po przeprowadzce z Quebec, drużyna Colorado Avalanche po raz pierwszy w historii zdobyła Puchar Stanleya. 
 

„50 goli w 50 meczach” to jedno z najtrudniejszych osiągnięć jakiego można dokonać grając w NHL. Chodzi tutaj o to aby zawodnik dokonał tej sztuki w 50 pierwszych meczach sezonu a nie 50 jakie rozegra on sam. Do sezonu 1981/82 tej sztuki dokonało tylko dwóch zawodników: Maurice Richard oraz Mike Bossy. Pierwszy z nich był graczem Montreal Canadiens i zdobył to osiągnięcie w sezonie 1944/45 strzelając  50 gola w 50 meczu sezonu. Nigdy później nie udało mu się już tego powtórzyć mimo że pięciokrotnie zostawał najlepszym strzelcem ligi. Od jego nazwiska ufundowano nagrodę Maurice”Rocket”Richard Trophy przyznawaną najlepszemu strzelcowi ligi. Rekord pozostawał nietknięty przez prawie 40 lat aż do sezonu 1980/81 kiedy powtórzył go Mike Bossy snajper New York Islanders, zakańczając sezon z dorobkiem 68 goli w 79 meczach.
 

30 grudnia 1981 roku w wypełnionej niemal po brzegi hali Northlands Colliseum ( obecnie Rexal Place) w Edmonton w prowincji Alberta wszystkie oczy zwrócone były na młodą, wschodzącą gwiazdę hokeja Wayna Gretzky’ego. Ten 21-letni napastnik z numerem 99 został wybrany MVP dwóch poprzednich kampanii, ustanawiając rekord 164 punktów w sezonie. Kanadyjczyk, dzień wcześniej 29 grudnia zdobył 4 bramki w jednym meczu i jego dorobek wynosił 45 goli w 38 grach. W to że wyrówna lub pobije rekord nikt nie wątpił ale wszyscy zadawali sobie pytanie czy będąc w wyśmienitej formie zdoła osiągnąć go w przedostatnim dniu 1981 roku podczas meczu z Philadelphia Flyers. Aby tak się stało potrzebne było jeszcze zdobycie co najmniej 5 goli.
 

W tym meczu nie sposób pominąć jeszcze jednego istotnego szczegółu a mianowicie nietypowych spodni drużyny z Filadelfii. Nazywały się  Cooperalls od producenta firmy Cooper z Kanady, która wytwarzała sprzęt  hokejowy. Zostały stworzone przez pracownika tej firmy Briana Heaton’a, który pracował dla Cooper’a w latach 1972 – 75. Składały się z tych samych tworzyw co tradycyjne spodnie ale sięgały aż do kostek w związku z czym eliminowały potrzebę noszenie getrów. Oprócz „Lotników” z Filadelfii używała ich także nieistniejąca już drużyna Hartford Wales w sezonie 1982/83. Po fali krytyki jaka spadła na wyrób kanadyjskiej firmy zaprzestano ich noszenia, ze względów bezpieczeństwa. Cooperals  podczas upadku zawodnika na lód powodowały mniejsze tarcie niż tradycyjne spodnie, co groziło większą szybkością np. podczas uderzenia o bandę a w związku z czym narażało  graczy na liczne  kontuzje.
 

Sezon zakończył się 16 maja 1982  roku a Puchar Stanley’a ponownie powędrował w ręce hokeistów New York Islanders. Wayne Gretzky został MVP sezonu notując imponującą liczbę 212 punktów w sezonie w tym 92 gole i 120 asyst, a także ustanowił nowy rekord 62 goli w 50 meczach. Jak sam później stwierdził zdobycie 50 goli w 39 meczach jest jego najważniejszym rekordem. Rekordem, który pomimo upływu ponad 30-stu lat, do chwili obecnej nie został pobity.

Wideo z meczu:

 

 

Linki:

http://www.hockey-reference.com/leagues/NHL_1982.html wyniki, tabele i statystyki sezonu 1981/82.

http://www.hockey-reference.com/teams/EDM/1982.html skład i statystyki Edmonton Oilers z sezonu 1981/82

http://www.hockey-reference.com/teams/PHI/1982.html   skład i statystyki Philadelphia Flyers z sezonu 1981/82