Michał Domogała: - Był to czas, w którym tata pierwszy raz wziął mnie na lodowisko, na ślizgawkę. Mój brat już wtedy grał. Hokej od razu mi spodobał; szybko załapałem, iż chce to robić na co dzień, chcę trenować i tak już zostało.

MD: - Tak, od początku to była moja pasja, szybko hokej stał się moim życiem, w czasach gdy dojrzewałem zawsze chciałem zostać hokeistą i... jak na razie to się udaje!

MD: - Wcześniej na pewno był to Ovechkin, wiadomo również Mariusz Czerkawski, czołowy polski hokeista w tamtych czasach. Z biegiem lat również mój brat Adam, który zawsze mi pomaga i daje dużo cennych wskazówek. Również zawodnicy z którymi miałem przyjemność grać: Damian Słaboń, Rafał Radziszewski, Łukasz Rutkowski, czy teraz Jarosław Rzeszutko i Tomasz Kozłowski.

MD: - Myślę, że między nami nie było i nie będzie rywalizacji. Wspieramy się, w gorszych momentach pomagamy sobie, po meczach rozmawiamy na temat gry, w miarę możliwości staram się bywać na meczach Adama i odwrotnie. Także wspieramy się jak możemy.

MD: - Ciężkie pytanie... Oczywiście zawsze chciałoby się strzelać dużo bramek, pomagać zespołowi, lecz dla mnie jest to bez różnicy. Wychodzę na lód - tam gdzie ustawi mnie trener i daje z siebie wszystko. Teraz hokej tak poszedł do przodu, że obrońca atakuje, a napastnik broni.

MD: - Będąc profesjonalistą, trzeba dostosować się do stylu gry, jaki preferuje trener, wykonywać jego polecenia, trzymać się taktyki. Taka jest nasza praca.

MD: - Czy dużo osiągnąłem, to nie wiem. Jestem jeszcze młodym graczem i cały czas chce więcej, jestem głodny gry w hokeja, cały czas sprawia mi to niesamowitą radość i chcę się dalej rozwijać. Na ocenę osiągnięć przyjdzie czas, gdy zawieszę łyżwy na kołku.

MD: - Sądzę, że nie mam kompetencji by oceniać system szkoleniowy. Na treningach dzieci i młodzieży jesteśmy raz w miesiącu, na pewno dużo rzeczy się zmieniło na plus. Lecz powiem od siebie, że system może być systemem lecz zawsze podstawą dobrego wyszkolenia będzie perfekcyjna lub bardzo dobra jazda na łyżwach i operowanie kijem czyli podstawy rzemiosła hokejowego - to się nie zmienia.

MD: - Szczerze mówiąc nigdy o tym nie myślałem. Od zawsze chciałem grać w hokeja i dążyłem z całych sił do tego. Postawiłem wszystko na jedną kartę i się udało.

MD: - Pozostali zawodnicy przyjęli mnie bardzo dobrze w szatni, nie było problemów, dobrze odnajduje się w szatni. Czuje się dobrze i atmosfera jest bardzo dobra.

MD: - Naszym celem jest awans do play-off i tam co nieco namieszać. Lecz nie chce tak daleko wybiegać w przyszłość. Dla mnie najważniejsze jest być dobrze przygotowanym do każdego spotkania, by finalnie osiągnąć cel.

MD: - Moim zdaniem nie był to dobry pomysł, przez wprowadzenie ligi open. Dużo polskich hokeistów kończy kariery. Traci też na tym nasza reprezentacja, dlatego ja jestem za wprowadzaniem limitów, by jak najwięcej Polaków mogło grać i się rozwijać w rodzimej lidze, by była rywalizacja wśród polskich graczy

MD: - Nie mam jakiś wyznaczonych celów indywidualnych, dla mnie liczy się na pierwszym miejscu dobro zespołu i chciałbym byśmy weszli do fazy play-off.

MD: - Na pewno marzenie, ale wiadomo też ciężka praca w klubie, by pokazać się w meczach ligowych trenerowi kadry. 

MD: - Nie kalkuję, nie wybiegam daleko w przyszłość. Biorę to, co jest i skupiam się na tym co jest teraz. Oczywiście, jeśli będzie w przyszłości ku temu okazja, skorzystam.

MD: - Liga niemiecka - gra tam mój brat, chwali sobie profesjonalizm... Myślę, że właśnie tam chciałbym spróbować swoich sił. Interesuję się również tą ligą od lat. Dlatego jak wyjazd, to liga niemiecka.