Vitali Lyalka: - Szczerze mówiąc nie wiem co się stało, ale takie mecze się zdarzają. Możliwe, że pojedynek z Polakami spowodował, że w spotkaniu z Japonią zabrakło nam po prostu sił. Z Polakami był bardzo ciężki mecz, który kosztował nas sporo energii. Mieliśmy co prawda dzień przerwy, ale niewiele nam to dało. Trzeba też oddać rywalom, że byli od nas po prostu lepsi, grali mądry hokej, a nam gra się nie układała. W pierwszej tercji próbowaliśmy jeszcze nawiązać walkę; w drugiej częściej dochodziło do spięć pod bandami, co powodowało dodatkową utratę sił. Możemy podziękować Japończykom za ten mecz, bo pokazali nam jak powinniśmy grać, aby wygrywać. Osiem goli to duży bagaż. Ciężko wyciągać pozytywy po takim meczu.

JK: W Polsce jest spora grupa uchodźców, którzy pojawili się także na waszych meczach. Na pewno gracie tu także dla nich?
VL: - Tak, oczywiście. Gramy dla nich. Dziękujemy Polakom za wszystko co dla nas robią, że są dla naszych rodaków tak gościnni i nas wspierają. Mecz z reprezentacją Polski był bardzo ciekawy, ale był też w naszym odczuciu meczem przyjaźni. Graliśmy przeciwko sobie, ale graliśmy jako przyjaciele w sportowej rywalizacji, a nie wrogowie. Bardzo podoba nam się jak kibice nas dopingują i za to wszystkim dziękujemy. 

JK: Czy ciężko jest wam grać podczas gdy w waszym kraju trwa wojna?
VL: - Na pewno nie, ale to dla nas także motywacja, aby reprezentować także żołnierzy, którzy na froncie bronią naszej Ukrainy. 

JK: Po jednym z meczów Andrei Mikhnov powiedział, że swoją grą chcecie dać rodakom radość i dumę...
VL: - Zgadzam się w 100% z tym co powiedział Andrei. Będziemy walczyć o medal, co byłoby dla nas ogromną radością.

JK: Wciąż macie szanse na brązowy medal. Byłby to dla was na pewno olbrzymi sukces...
VL: - Musimy zdobyć ten medal. W spotkaniu z Estonią musimy zrobić wszystko co w naszej mocy, aby wygrać i zdobyć ten medal. Uważam, że na niego zasłużyliśmy, zatem musimy go zdobyć i dać radość naszym rodzinom i bliskim.