Jacek Kopciński: Mistrzostwa Świata reprezentacja Japonii kończy na 2. miejscu. Jaki był to turniej w wykonaniu pańskiej drużyny?
Richard Carierre: - Zaliczyliśmy bardzo dobry turniej; nasza reprezentacja zagrała na miarę swoich możliwości w każdym spotkaniu. Graliśmy systemem “każdy z każdym”, ale finałowym meczem miało być spotkaniu z Polską, więc wiedzieliśmy, że w każdym spotkaniu musimy robić wszystko, aby do końca mistrzostw pozostać w grze o awans i z Polską zagrać o złoto. Udało nam się to, choć koniec końców nie udało się nam osiągnąć głównego celu jakim było zwycięstwo w tym turnieju. Muszę jednak powiedzieć, że jestem dumny z gry moich podopiecznych, ze stwarzanych okazji i z tego jak prezentowaliśmy się na Mistrzostwach Świata w Tychach.

JK: Jak opisze pan spotkanie z Polakami?
RC: - Przede wszystkim chcę pogratulować reprezentacji Polski, zawodnikom tej kadry, całemu sztabowi szkoleniowemu, kibicom, organizatorom - wszystkim, którzy przyczynili się do organizacji tego turnieju. Byliście świetnymi gospodarzami i w samych superlatywach mogę podsumowywać tę imprezę - może poza ostatnim meczem (śmiech). Mecze jak ten z Polską napędzają postęp całego systemu szkoleniowego, jaki sobie założyliśmy. Nie otrzymujesz tego, grając w towarzyskich turniejach z innymi rywalami. Rywalizując w spotkaniach takich jak ten z Polską, z dobrym rywalem, ze stawką, jakim jest złoty medal, otrzymujesz najlepszą możliwą lekcję, która pozwala ci się rozwijać. Musimy jeszcze trochę popracować, aby wywalczyć awans. 

JK: Co zatem zadecydowało o zwycięstwie Polski?
RC: - System gry naszej reprezentacji opiera się na prędkości. Nasi zawodnicy są szybcy i w świetnej formie fizycznej, choć w trzeciej tercji mam wrażenie, że Polacy trochę nas zdominowali. Reprezentanci Polski zdołali wykorzystać ich przewagę wzrostu i siły, aby opracować skuteczną obronę. My musimy natomiast rozwijać ten aspekt gry, aby być mocniejszą drużyną w grze pod bandami, na łukach czy za bramką. 

JK: Co sądzi pan o drużynie narodowej Polski?
RC: - To bardzo ciekawa reprezentacja; dzieliliśmy razem hotel (śmiech). Zawodnicy i trenerzy są pełni szacunku. Po wydarzeniu pod koniec drugiej tercji widziałem jak Polacy odciągali swoich kolegów od całego zamieszania. Myślę, że Polacy opierają swoją grę na sile. Już w pojedynkach z Ukrainą czy Estonią dało się zauważyć, że zawodnicy z tych krajów są silni, ale Polacy do siły dokładają dużo umiejętności i dynamiki w grze ofensywnej. Myślę, że różnicę robił także ich bramkarz - Murray jest bardzo dobrym i solidnym golkiperem oraz liderem tej reprezentacji. 

JK: Myśli pan, że pańscy zawodnicy zrobili wszystko, co mogli, aby wygrać ten turniej?
RC: - Myślę, że nasza drużyna grała tak dobrze, jak tylko mogła. W każdej zmianie zawodnicy zażarcie walczyli o krążek, każdy wspierał się nawzajem. Myślę, że to, czego zabrakło to szczęście w sytuacjach, gdy krążek odbijał się od któregoś zawodnika czy przez samego bramkarza. Gdyby udało nam się zdobyć choćby jednego gola w pierwszej czy drugiej tercji, to uważam, że trzecia tercja potoczyłaby się zupełnie inaczej. 

JK: Na jakim etapie znajduje się obecnie reprezentacja Japonii? Potrzeba dodatkowego doświadczenia?
RC: - Zdecydowanie. W takim składzie trenowaliśmy jedynie w listopadzie oraz podczas letniego obozu. Później zawodnicy grali jedynie w swoich ligach. Zawodnicy reprezentacji, z którymi się mierzyliśmy na co dzień rywalizują w silnych ligach w Szwecji, Finlandii, Czechach, Słowacji czy w Stanach Zjednoczonych; nasi reprezentanci grają za to w lidze azjatyckiej. Rozgrywki te nie są tak silne, jak ligi w Europie, więc daje to mniejsze pole do rozwoju. Polegać musimy na graczach z Ameryki - z AHL, ECHL, NCAA. To oni odpowiadają za grę naszej kadry i za to, aby system gry z amerykańskich lig zaszczepić w drużynach z Japonii i innych azjatyckich państw.